کیت بیوشیمی CPK (کراتین کیناز) برند PTS حجم ۱۵۰ میلی

✓ کیت بیوشیمی CPK (کراتین کیناز) برای اندازه‌گیری میزان آنزیم کراتین کیناز (CK) در سرم خون استفاده می‌شود. CK یک آنزیم است که در فرآیند تولید انرژی در سلول‌های مختلف، به ویژه در عضلات اسکلتی و قلب، نقش دارد. مهم است که بدانید CPK به خودی خود یک کیت بیوشیمی نیست، بلکه نامی است که برای اندازه‌گیری کل آنزیم کراتین کیناز استفاده می‌شود.

 

✓ اهمیت بالینی CPK :

افزایش سطح CPK در خون، نشان‌دهنده آسیب به بافت‌های حاوی این آنزیم است. این افزایش می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

 

انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی): افزایش قابل توجه CK، به ویژه ایزوفرم CK-MB، در این حالت نشان‌دهنده آسیب به بافت عضله قلب است.

بیماری‌های عضلانی: افزایش سطح CK در بیماری‌های مختلف عضلانی مانند دیستروفی عضلانی، میوپاتی، و آسیب‌های عضلانی (مانند ضربه) شایع است.

بیماری‌های کلیوی: در برخی از بیماری‌های کلیوی، سطح CK می‌تواند افزایش یابد.

بیماری‌های کبدی: در برخی از موارد نادر، بیماری‌های کبدی نیز می‌توانند باعث افزایش سطح CK شوند.

بیماری‌های دیگر: شرایطی مانند سکته مغزی، صدمات شدید، و جراحی می‌توانند باعث افزایش موقت یا دائمی سطح CK شوند.

 

✓ انواع ایزوفرم‌های CK :

اهمیت تشخیصی CPK به دلیل وجود ایزوفرم‌های مختلف آن است. مهم‌ترین ایزوفرم‌ها عبارتند از:

CK-MM: عمدتاً در عضلات اسکلتی یافت می‌شود.

CK-MB: عمدتاً در عضله قلب یافت می‌شود. افزایش این ایزوفرم، به خصوص در کنار سایر علائم بالینی، می‌تواند نشان‌دهنده حمله قلبی باشد.

CK-BB: عمدتاً در مغز و برخی از بافت‌های دیگر یافت می‌شود.

 

✓ کاربردهای کیت بیوشیمی CPK :

اندازه‌گیری CPK و ایزوفرم‌های آن، در موارد زیر به کار می‌رود:

تشخیص حمله قلبی: برای تشخیص سریع و پیگیری آسیب به بافت قلب.

تشخیص بیماری‌های عضلانی: برای تشخیص و پیگیری بیماری‌های عضلانی.

ارزیابی میزان آسیب به بافت‌ها: در شرایطی مانند تصادفات، جراحی‌های بزرگ، و بیماری‌های دیگر.

 

✓ نکات مهم:

سطح CPK می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ورزش شدید، بیماری‌ها، و داروها قرار گیرد.

نتیجه اندازه‌گیری CPK باید در کنار سایر یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی تفسیر شود.

برای تفسیر دقیق، باید ایزوفرم‌های مختلف CK نیز اندازه‌گیری شوند.

✓✓✓ در نهایت، تفسیر نتیجه آزمایش CPK توسط پزشک متخصص، با توجه به سایر علائم بالینی و اطلاعات بیمار، ضروری است. این آزمایش نباید به تنهایی برای تشخیص استفاده شود.