محیط کشت آماده بلاد/بایل/ نمک ۶/۵٪ پلیت ۸ سه خانه

این محصول در بسته بندی ۵ عددی به فروش می رسد.

✓ محیط کشت آماده بلاد چیست

✓ محیط کشت آماده بایل BEA چیست

✓ محیط کشت آماده نمک ۶/۵٪ چیست

✓ کاربردهای هر یک از این محیط ها چیست 

✓ مزایا و محدودیت های هر کدام

✓ ویژگی های منحصر به فرد هر کدام 

 

محیط کشت بلاد آگار:

محیط کشت بلاد آگار (Blood Agar) یک محیط کشت غنی‌ شده است که به طور گسترده در میکروبیولوژی برای کشت و شناسایی باکتری‌ها استفاده می‌شود، به ویژه برای ارزیابی الگوهای همولیتیک (lysis یا تخریب گلبول‌های قرمز خون) باکتری‌ها.

 

در اینجا توضیح مفصل‌تری ارائه می‌دهیم:

ترکیبات اصلی:

محیط پایه: معمولاً از محیط کشت آگار مغذی (Nutrient Agar) یا تریپتیک سوی آگار (Tryptic Soy Agar - TSA) به عنوان پایه استفاده می‌شود. این محیط‌ها حاوی مواد مغذی اولیه برای رشد باکتری‌ها هستند.

خون: 5 تا 10 درصد خونِ باکیفیتِ استریل، معمولاً خون گوسفند، به محیط پایه اضافه می‌شود. خون گوسفند به این دلیل ترجیح داده می‌شود که حاوی فاکتورهای رشد مورد نیاز برای بسیاری از باکتری‌ها است و الگوهای همولیتیک واضح‌تری را نشان می‌دهد.

 

نحوه تهیه:

محیط پایه (آگار مغذی یا TSA) طبق دستورالعمل سازنده آماده می‌شود.

محیط پایه استریل و خنک می‌شود (تا دمای حدود 45-50 درجه سانتی‌گراد).

خون استریل با غلظت 5-10% به محیط پایه اضافه می‌شود.

محیط به آرامی مخلوط می‌شود تا خون به طور یکنواخت پخش شود.

محیط کشت در پلیت‌های پتری ریخته می‌شود و اجازه داده می‌شود تا جامد شود.

 

کاربردها:

کشت باکتری‌ها: بلاد آگار محیطی غنی است که از رشد طیف وسیعی از باکتری‌ها، از جمله باکتری‌های سخت‌گیر (fastidious) که نیاز به مواد مغذی خاص دارند، پشتیبانی می‌کند.

شناسایی باکتری‌ها: مهم‌ترین کاربرد بلاد آگار، مشاهده و ارزیابی همولیز است. باکتری‌ها می‌توانند گلبول‌های قرمز خون را به درجات مختلف تخریب کنند و الگوهای همولیتیک متفاوتی را ایجاد کنند:

همولیز بتا (β-hemolysis): تخریب کامل گلبول‌های قرمز خون در اطراف کلنی باکتریایی. یک ناحیه شفاف و روشن در اطراف کلنی دیده می‌شود. این نوع همولیز اغلب با باکتری‌های بیماری‌زا (پاتوژن) مانند استرپتوکوکوس پیوژنز (گروه A استرپ) مرتبط است.

همولیز آلفا (α-hemolysis): تخریب ناقص گلبول‌های قرمز خون. ناحیه‌ای سبز رنگ و تیره‌تر در اطراف کلنی دیده می‌شود. این نوع همولیز اغلب با باکتری‌های فلور طبیعی مانند استرپتوکوکوس پنومونیه و استرپتوکوکوس ویریدنس مرتبط است.

همولیز گاما (γ-hemolysis): عدم وجود همولیز. هیچ تغییری در محیط اطراف کلنی مشاهده نمی‌شود. به این معناست که باکتری قادر به تخریب گلبول‌های قرمز خون نیست.

 

مزایا:

محیطی غنی برای رشد باکتری‌ها.

امکان شناسایی اولیه و افتراق باکتری‌ها بر اساس الگوهای همولیتیک.

 

محدودیت‌ها:

افتراق گونه‌های مختلف باکتری‌ها فقط بر اساس همولیز امکان‌پذیر نیست و نیاز به آزمایش‌های تکمیلی دارد.

خون می‌تواند در معرض آلودگی باشد و باید استریل باشد.

برخی از باکتری‌ها ممکن است الگوهای همولیتیک غیرمعمولی را نشان دهند.

به طور خلاصه، بلاد آگار یک محیط کشت مهم در میکروبیولوژی است که به دلیل توانایی آن در حمایت از رشد بسیاری از باکتری‌ها و ارائه اطلاعات مفیدی در مورد شناسایی باکتری‌ها از طریق مشاهده همولیز، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

محیط کشت بایل BEA :

محیط کشت بایل اسکولین آگار (Bile Esculin Agar - BEA) یک محیط کشت انتخابی و افتراقی است که برای شناسایی باکتری‌هایی که قادر به هیدرولیز اسکولین (Esculin) در حضور صفرا (Bile) هستند، استفاده می‌شود. این محیط کشت به‌طور معمول برای شناسایی باکتری‌های گروه انتروکوکوس و برخی از گونه‌های استرپتوکوک گروه D استفاده می‌شود، زیرا این باکتری‌ها توانایی رشد در حضور صفرا و هیدرولیز اسکولین را دارند.

ترکیبات و مکانیزم عمل:

محیط کشت بایل اسکولین آگار از ترکیبات زیر تشکیل شده است:

اسکولین: یک گلیکوزید است که به عنوان سوبسترای آنزیم اسکولیناز (Esculinase) عمل می‌کند.

صفرا (Bile): این ماده از رشد بسیاری از باکتری‌های گرم مثبت غیر از انتروکوک‌ها و استرپتوکوک‌های گروه D جلوگیری می‌کند و خاصیت انتخابی به محیط می‌بخشد.

عصاره گوشت و پپتون: به عنوان منبع مواد مغذی برای رشد باکتری‌ها عمل می‌کنند.

فریک سیترات (Ferric Citrate): به عنوان شناساگر واکنش عمل می‌کند. زمانی که اسکولین هیدرولیز می‌شود، اسکولِتین (Esculetin) تولید می‌شود که با فریک سیترات واکنش داده و یک کمپلکس فنلی سیاه رنگ تولید می‌کند.

آگار: به عنوان عامل جامد کننده محیط کشت استفاده می‌شود.

 

نحوه عملکرد و تفسیر نتایج:

باکتری‌هایی که قادر به هیدرولیز اسکولین در حضور صفرا هستند، آنزیم اسکولیناز تولید می‌کنند. این آنزیم اسکولین را به اسکولِتین و گلوکز تجزیه می‌کند. اسکولِتین با فریک سیترات موجود در محیط واکنش داده و یک کمپلکس فنلی سیاه رنگ تولید می‌کند.

نتیجه مثبت: اگر باکتری اسکولین را هیدرولیز کند، محیط اطراف کلنی سیاه رنگ می‌شود. این نشان‌دهنده تولید آنزیم اسکولیناز و توانایی رشد در حضور صفرا است.

نتیجه منفی: اگر باکتری قادر به هیدرولیز اسکولین نباشد، هیچ تغییر رنگی در محیط اطراف کلنی مشاهده نمی‌شود و محیط به رنگ اصلی خود باقی می‌ماند.

 

کاربردها:

محیط کشت بایل اسکولین آگار در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی برای موارد زیر استفاده می‌شود:

شناسایی انتروکوکوس: انتروکوک‌ها معمولاً اسکولین مثبت هستند و قادر به رشد در حضور صفرا هستند.

شناسایی استرپتوکوک گروه D: این استرپتوکوک‌ها نیز معمولاً اسکولین مثبت هستند.

تفکیک انتروکوک‌ها از استرپتوکوک‌های گروه D: برخی از روش‌های دیگر مانند تست رشد در نمک ۶.۵ درصد برای تفکیک دقیق‌تر این دو گروه استفاده می‌شود.

 

محدودیت‌ها:

برخی از باکتری‌های دیگر نیز ممکن است قادر به هیدرولیز اسکولین باشند و نتیجه مثبت کاذب ایجاد کنند.

برای شناسایی دقیق باکتری‌ها، باید از آزمایش‌های تکمیلی استفاده شود.

 

نکات مهم:

محیط کشت بایل اسکولین آگار باید طبق دستورالعمل‌های سازنده تهیه و نگهداری شود.

برای اطمینان از نتایج دقیق، باید از کشت خالص باکتری استفاده شود.

نتایج حاصل از محیط کشت بایل اسکولین آگار باید همیشه با سایر آزمایش‌های میکروبیولوژی و اطلاعات بالینی بیمار تفسیر شوند.

سیاه شدن محیط باید حداقل نیمی از محیط اطراف کلنی را فرا بگیرد تا نتیجه مثبت در نظر گرفته شود.

 

 

✓✓✓ ما در توان گستر خسروی در تلاشیم تا با ارائه اطلاعات و جزئیات دقیق محصولات به انتخاب نهایی شما عزیزان یاری رسانیم. ✓✓✓

 

 

محیط کشت نمک ۶/۵٪ :

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد (6.5% Salt Broth) یک محیط کشت انتخابی است که برای بررسی مقاومت باکتری‌ها به غلظت‌های بالای نمک استفاده می‌شود. این محیط به طور خاص برای تشخیص و جداسازی باکتری‌هایی که قادر به رشد در شرایط شوری بالا هستند، طراحی شده است. این محیط کشت معمولاً در آزمایش‌های میکروبیولوژی برای شناسایی و تفکیک باکتری‌های مقاوم به نمک، مانند برخی از گونه‌های استافیلوکوک و انتروکوک، استفاده می‌شود.

 

ترکیبات و مکانیزم عمل

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد شامل ترکیبات زیر است:

نمک (NaCl): غلظت ۶.۵ درصد نمک در این محیط کشت، شرایط شوری بالا را ایجاد می‌کند که برای رشد بسیاری از باکتری‌ها نامناسب است. با این حال، برخی از باکتری‌ها، مانند استافیلوکوک‌ها و انتروکوک‌ها، قادر به تحمل این شرایط هستند.

پپتون: به عنوان منبع نیتروژن و مواد مغذی برای رشد باکتری‌ها استفاده می‌شود.

آب مقطر: به عنوان حلال برای ترکیبات محیط کشت استفاده می‌شود.

 

نحوه استفاده و تفسیر نتایج :

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد به صورت مایع تهیه می‌شود و باکتری‌ها به آن تلقیح می‌شوند. پس از انکوباسیون در دمای مناسب (معمولاً ۳۷ درجه سانتی‌گراد)، رشد باکتری‌ها در محیط بررسی می‌شود.

نتیجه مثبت: اگر باکتری‌ها قادر به رشد در محیط باشند، محیط کدر می‌شود و نشان‌دهنده مقاومت به نمک است.

نتیجه منفی: اگر باکتری‌ها قادر به رشد در محیط نباشند، محیط شفاف باقی می‌ماند و نشان‌دهنده عدم مقاومت به نمک است.

 

کاربردها:

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد در آزمایش‌های میکروبیولوژی برای موارد زیر استفاده می‌شود:

تشخیص استافیلوکوک‌ها: استافیلوکوک‌ها، به ویژه استافیلوکوکوس اورئوس، معمولاً قادر به رشد در محیط نمک ۶.۵ درصد هستند. این ویژگی به تشخیص و تفکیک این باکتری‌ها از سایر باکتری‌ها کمک می‌کند.

تشخیص انتروکوک‌ها: برخی از گونه‌های انتروکوک نیز قادر به رشد در محیط نمک ۶.۵ درصد هستند.

بررسی مقاومت به نمک: این محیط برای بررسی مقاومت باکتری‌ها به غلظت‌های بالای نمک استفاده می‌شود.

 

محدودیت‌ها

این محیط کشت فقط برای بررسی مقاومت به نمک استفاده می‌شود و نمی‌تواند به تنهایی برای تشخیص قطعی گونه‌های باکتریایی استفاده شود.

برخی از باکتری‌ها ممکن است در محیط نمک ۶.۵ درصد رشد کنند، اما این به معنای بیماری‌زایی آن‌ها نیست.

 

نکات مهم:

 

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد باید طبق دستورالعمل‌های استاندارد تهیه و نگهداری شود.

برای اطمینان از نتایج دقیق، باید از کشت خالص باکتری استفاده شود.

نتایج حاصل از این محیط کشت باید همیشه با سایر آزمایش‌های میکروبیولوژی و اطلاعات بالینی بیمار تفسیر شود.

محیط کشت نمک ۶.۵ درصد یک ابزار مفید در آزمایش‌های میکروبیولوژی برای بررسی مقاومت باکتری‌ها به شرایط شوری بالا و تشخیص برخی از گونه‌های باکتریایی است.