محیط کشت آماده هکتون/ XLD پلیت ۸ دو خانه

این محصول در بسته بندی ۵ عددی به فروش می رسد.

✓ مهمترین نکته در خرید محیط کشت آماده هکتون و ایکس ال دی پلیت ۸ چیست

✓ ارزانترین قیمت خرید عمده محیط کشت آماده هکتون و XLD در بازار 

✓ محیط کشت آماده هکتون اینتریک چیست 

✓ محیط کشت آماده ایکس ال دی چیست 

✓ مزایا و محدودیت های هر کدام چیست

✓ ویژگی های هر کدام از این محیط ها چیست 

 

محیط کشت ایکس ال دی XLD :

 

محیط کشت XLD (Xylose Lysine Deoxycholate) یک محیط کشت انتخابی و تفکیکی است که به طور گسترده در باکتریولوژی برای شناسایی و تفکیک گونه‌های مختلف باکتری‌ها، به ویژه گونه‌های روده‌ای (انتروباکتریاسه) مورد استفاده قرار می‌گیرد. این محیط بر اساس توانایی‌های متابولیکی باکتری‌ها برای هضم قندها و ترکیبات دیگر ساخته شده و ویژگی‌های خاصی را به نمایش می‌گذارد.

 

مکانیزم عمل:

محیط XLD حاوی مواد مختلفی است که عمل انتخابی و تفکیکی را انجام می‌دهد:

Xylose: یک قند است که برخی از باکتری‌ها می‌توانند آن را تخمیر کنند. تخمیر این قند منجر به تولید اسید می‌شود.

Lysine: یک اسید آمینه است. باکتری‌هایی که قادر به تجزیه لیسین هستند، آنزیمی ترشح می‌کنند که لیسین را به سایر محصولات تبدیل می‌کند.

Deoxycholate: یک نمک صفراوی است. این ماده عمل انتخابی را انجام می‌دهد و باعث مهار رشد برخی از باکتری‌ها، به خصوص گونه‌هایی که در روده یافت می‌شوند، می‌شود.

رنگ‌های شاخص: محیط کشت XLD حاوی رنگ‌های شاخص مختلف است که به تشخیص محصولات متابولیسم باکتری‌ها کمک می‌کنند. مثلاً رنگ‌های شاخص برای تشخیص اسید و قلیایی بودن محیط هستند.

 

ویژگی‌های کلیدی محیط XLD:

انتخابی: با وجود نمک صفراوی (deoxychlate) به رشد گونه‌هایی که به آن حساس هستند، مانع می‌شود. این امر موجب می‌شود گونه‌های دیگر بدون مزاحمت رشدی داشته باشند.

تفکیکی: قندهای مختلف (Xylose) و اسید آمینه‌ها (Lysine) موجب تفکیک گونه‌ها بر اساس توانایی‌های متابولیکی آنها می‌شود.

تشخیص تخمیر: به دلیل رنگ‌های شاخص موجود در محیط، تشخیص تخمیر و تولید اسید توسط برخی باکتری‌ها ممکن می‌شود. به عنوان مثال، مناطق زرد در محیط ممکن است نشان دهنده تولید اسید از تخمیر Xylose باشد.

تشخیص هیدرولیز لیسین: برخی باکتری‌ها می‌توانند لیسین را به عنوان منبع انرژی هضم کنند. این پروسه در حضور ترکیبات خاص در محیط می‌تواند منجر به ایجاد رنگ‌های خاصی شود (مثل رنگ قرمز در برخی مناطق).

 

کاربردها:

محیط XLD عمدتا برای شناسایی و تمایز گونه‌های باکتری‌های روده‌ای (به عنوان مثال، E. coli, Salmonella, Shigella, و غیره) استفاده می‌شود. با توجه به الگوهای رنگی مختلف در کلنی‌های باکتریایی، می‌توان گونه‌ها را با هم مقایسه کرده و به شناسایی و تشخیص سریع‌تر آنها کمک کرد. به عنوان مثال، E. coli معمولاً به رنگ قرمز یا نارنجی روی محیط XLD مشاهده می‌شود.

 

محدودیت‌ها:

محیط XLD ممکن است در شناسایی برخی گونه‌ها یا شناسایی باکتری‌ها با توانایی کم تجزیه لیسین یا قند دقیق نباشد. به همین دلیل، در صورت نیاز به اطمینان کامل، تست‌های اضافی لازم است.

 

✓ تیم توان گستر خسروی در تلاش است تا با ارائه اطلاعات دقیق و کامل از محصولات به انتخاب نهایی شما عزیزان یاری رساند.✓

 

 

محیط کشت آماده هکتون اینتریک:

 

محیط کشت هکتون اینتریک (Hektoen Enteric Agar - HEA) یک محیط کشت انتخابی و تفریقی است که به طور گسترده در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی برای جداسازی و شناسایی باکتری‌های گرم منفی روده‌ای، به ویژه Salmonella و Shigella از نمونه‌های بالینی، مواد غذایی و محیطی استفاده می‌شود. این محیط با مهار رشد بسیاری از باکتری‌های دیگر و با استفاده از شاخص‌های رنگی، امکان تشخیص آسان کلنی‌های Salmonella و Shigella را فراهم می‌کند.

 

مکانیزم عمل و ترکیبات:

محیط کشت هکتون اینتریک حاوی ترکیبات مختلفی است که هر کدام نقش خاصی در ایجاد خاصیت انتخابی و تفریقی محیط دارند:

نمک‌های صفراوی (Bile Salts): این ترکیبات به عنوان عوامل انتخابی عمل کرده و رشد بسیاری از باکتری‌های گرم مثبت و برخی از باکتری‌های گرم منفی غیر روده‌ای را مهار می‌کنند. این به Salmonella و Shigella اجازه می‌دهد تا در محیط رشد کنند، در حالی که باکتری‌های دیگر مانند E. coli به طور قابل توجهی مهار می‌شوند.

لاکتوز، ساکارز و سالیسین: این سه قند به عنوان منابع کربن برای باکتری‌ها عمل می‌کنند. باکتری‌هایی که قادر به تخمیر این قندها هستند، اسید تولید می‌کنند که باعث تغییر رنگ شاخص pH می‌شود.

تیوسولفات سدیم: این ماده به عنوان منبع گوگرد عمل می‌کند و توسط برخی از باکتری‌ها مانند Salmonella به سولفید هیدروژن (H2S) تبدیل می‌شود.

سیترات آهن: این ترکیب به عنوان شاخص برای تشخیص تولید سولفید هیدروژن (H2S) عمل می‌کند. H2S تولید شده با سیترات آهن واکنش داده و رسوب سیاه رنگ سولفید آهن ایجاد می‌کند که باعث سیاه شدن مرکز کلنی می‌شود.

بروم تیمول بلو و اسید فوشین: این دو رنگ به عنوان شاخص‌های pH عمل می‌کنند. در pH خنثی تا قلیایی، رنگ محیط آبی-سبز است، در حالی که در pH اسیدی، رنگ محیط زرد یا صورتی می‌شود.

 

نحوه افتراق باکتری‌ها:

Salmonella: معمولاً کلنی‌های آبی-سبز با مرکز سیاه (به دلیل تولید H2S) ایجاد می‌کنند.

Shigella: کلنی‌های آبی-سبز بدون مرکز سیاه ایجاد می‌کنند، زیرا این باکتری قادر به تولید H2S نیست.

باکتری‌های تخمیرکننده لاکتوز/ساکارز/سالیسین (مانند E. coli): کلنی‌های زرد یا نارنجی ایجاد می‌کنند، زیرا تخمیر قندها باعث تولید اسید و تغییر رنگ شاخص pH می‌شود.

 

کاربردها:

محیط کشت هکتون اینتریک به طور گسترده در آزمایشگاه‌های میکروب‌شناسی بالینی برای موارد زیر استفاده می‌شود:

جداسازی و شناسایی Salmonella و Shigella از نمونه‌های مدفوع: این محیط به طور معمول در تشخیص بیماری‌های اسهالی مانند سالمونلوز و شیگلوز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بررسی کیفیت آب و مواد غذایی: محیط هکتون اینتریک برای تشخیص حضور باکتری‌های Salmonella و Shigella در نمونه‌های آب و مواد غذایی استفاده می‌شود.

 

محدودیت‌ها:

محیط هکتون اینتریک بسیار انتخابی است و ممکن است برخی از سویه‌های Salmonella و Shigella را مهار کند.

تشخیص قطعی نیاز به انجام آزمایش‌های تکمیلی مانند تست‌های بیوشیمیایی و سرولوژی دارد.

برخی از باکتری‌های دیگر نیز ممکن است کلنی‌هایی مشابه Salmonella و Shigella ایجاد کنند.

 

نکات مهم:

محیط هکتون اینتریک باید در دمای 2-8 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود و قبل از استفاده باید از عدم وجود هرگونه آلودگی اطمینان حاصل شود.

نتایج حاصل از کشت در محیط هکتون اینتریک باید همیشه با سایر آزمایش‌های میکروبیولوژی و اطلاعات بالینی بیمار تفسیر شوند.

تفاوت‌های جزئی در فرمولاسیون محیط کشت هکتون اینتریک ممکن است بین تولیدکنندگان مختلف وجود داشته باشد.