پودر تریپسین کشت سلولی برند سیگما

تریپسین (Trypsin) یکی از آنزیم‌های پروتئاز مهم است که به طور گسترده در کشت سلولی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آنزیم به دلیل قابلیت تجزیه پروتئین‌ها، به ویژه پروتئین‌های موجود در غشای سلولی و ماتریس خارج سلولی (extracellular matrix) کاربردهای فراوانی در بیولوژی سلولی و تحقیقات پزشکی دارد. در این مقاله به بررسی نقش تریپسین در کشت سلولی، مزایا، معایب و نکات مهم استفاده از آن می‌پردازیم.

 

کاربردهای تریپسین در کشت سلولی

تفکیک سلول‌ها:

 

جداسازی سلول‌ها: تریپسین اولین انتخاب برای جدا کردن سلول‌ها از بافت‌ها و از یکدیگر در یک محیط کشت است. این خاصیت به ویژه در جداسازی سلول‌های بنیادی، فیبروبلاست‌ها و سلول‌های ایمنی ارزشمند است.

کاهش چسبندگی: تریپسین می‌تواند چسبندگی سلول‌ها را با تجزیه پروتئین‌های چسبنده کاهش دهد و به این ترتیب سلول‌ها را در حالت معلق قرار دهد.

تبدیل شرایط کشت:

 

انتقال سلول‌ها: در مراحل کشت سلولی، تمرین متداول این است که سلول‌های چسبنده را به محیط جدید منتقل کنیم. تریپسین به راحتی سلول‌ها را از سطح ظرف کشت خارج کرده و به انتقال آنها به محیط جدید تسهیل می‌کند.

کشت مجدد:

 

باززایی (Subculturing): برای باززایی سلول‌ها در ظرف‌های کشت جدید، تریپسین می‌تواند به تجزیه سلول‌های چسبنده کمک کند تا بتوان آنها را بر روی محیط جدید کشت داد.

مزایای استفاده از تریپسین

فراوانی و دسترسی: تریپسین به راحتی در دسترس و هزینه‌بر نیست و در اغلب آزمایشگاه‌ها موجود است.

کارایی بالا: این آنزیم به سرعت سلول‌ها را جدا کرده و آنها را برای مراحل بعدی کشت سلولی آماده می‌کند.

قابلیت پیش‌بینی: تریپسین اثرات قابل پیش‌بینی بر روی سلول‌ها دارد که این امر موجب افزایش دقت در کنترل فرآیندهای کشت می‌شود.

معایب و ملاحظات

آسیب به سلول‌ها:

 

استفاده از غلظت‌های بالای تریپسین یا زمان انزیم‌زایی طولانی می‌تواند به آسیب سلولی منجر شود. بنابراین، تعیین غلظت و زمان مناسب برای کار با تریپسین بسیار مهم است.

تأثیر بر روی مشخصات سلول:

 

تریپسین می‌تواند خصوصیات فیزیولوژیکی و شیمیایی سلول‌ها را تغییر دهد، به ویژه در کشت‌های طولانی‌مدت یا در تحقیقات حساس.

توقف آنزیم:

 

پس از استفاده از تریپسین، معمولاً لازم است سلول‌ها به محیطی غنی از سرم منتقل شوند تا فعالیت آنزیم متوقف شود و موارد آسیب‌زایی کاهش یابد. به همین دلیل، معمولاً از سرم گاوی (FBS) استفاده می‌شود که غنی از اینهیبیتورهای پروتئاز است.

نکات مهم هنگام استفاده از تریپسین

تعیین غلظت مناسب: غلظت معمول تریپسین در کشت سلول‌ها معمولاً بین ۰.۰۵ تا ۰.۲۵ درصد است. بهتر است ابتدا با مقادیر کمتر شروع کنید و در صورت نیاز افزایش دهید.

زمان انزیم‌زایی: مدت زمان تماس تریپسین با سلول‌ها باید به دقت کنترل شود. معمولاً چند دقیقه کافی است، اما این زمان بستگی به نوع سلول و غلظت تریپسین دارد.

توقف فعالیت تریپسین: بلافاصله پس از انزیم‌زایی، سلول‌ها باید به محیط جدید منتقل شوند و از سرم برای متوقف کردن فعالیت آنزیم استفاده شود.

نتیجه‌گیری

تریپسین به عنوان یکی از آنزیم‌های کلیدی در پروسه‌های کشت سلولی، نقش بسیار مهمی در جداسازی و انتقال سلول‌ها ایفا می‌کند. با توجه به مزایای آن در بهبود کیفیت کشت سلولی و سهولت استفاده، در اکثر آزمایشگاه‌های تحقیقاتی به کار می‌رود. با این حال، نیاز به رعایت ملاحظات و نکات مهم هنگام استفاده از تریپسین جهت جلوگیری از آسیب به سلول‌ها و حفظ کیفیت کشت وجود دارد. با استفاده بهینه از این آنزیم، می‌توان به نتایج بهتر و قابل اتکاتری در تحقیقات بیولوژیکی دست یافت.

 

تریپسین یک سرین پروتئاز از خانواده PA است که در سیستم گوارش بسیاری از مهره داران وجود دارد و پروتئین ها را هیدرولیز می کند، انزیم تریپسین در کشت سلولی برای جداسازی سلول های چسبنده از کف فلاسک و پاساز سلول ها استفاده می شود. تریپسین وقتی به کشت سلولی اضافه شود، پروتئین هایی را تجزیه می کند که سلول ها را قادر می سازد به فلاسک بچسبند.